Je kunt nog zoveel schrijven, maar als niemand het leest heb je er niet zo heel veel aan. Op dit moment begint voor mij de zoektocht naar een uitgever. Voor mij is dat een hele grote stap in het onbekende, en ik weet dat ik niet de enige ben. Dus zal ik hier verslag doen van mijn ervaringen. Ook zullen hier wel eens korte verhaaltjes verschijnen. Veel leesplezier!
zaterdag 14 augustus 2010
Kaartjes en katers
Eerder deze week lag er een erg leuke verrassing in de bus. Eerst viel het me niet eens op, want het was half onder de deurmat beland, maar toen ik zag wat het was heb ik er minstens een kwartier naar staan staren.
Een ontvangstbevestiging van de uitgever…
Dat is natuurlijk niet zo heel bijzonder. Het is niet meer dan netjes dat ze zoiets sturen, toch? Maar het was de aanhef waar ik naar bleef kijken.
Geachte schrijver.
Schrijver.
Vanaf nu kan ik dus echt zeggen dat ik een schrijver ben. Nou ja, schrijfster. Maar dat staat niet op de voorgedrukte kaartjes van de uitgeverij.
Ik heb het kaartje naast mijn bed staan. En elke keer als ik ernaar kijk, heb ik spontaan zin om te gaan schrijven.
Schrijven is een heel apart iets. Wil je echt iets produceren, moet je er toch een beetje voor in de stemming zijn. Hoewel ik het echt leuk vind, is het altijd weer lastig om te gaan zitten en eraan te beginnen. Schrijfontwijkend gedrag heet dat. Ik denk dat veel schrijvers daar last van hebben. Want het is best een inspanning. Je moet je echt stevig concentreren. Een fout is zo gemaakt. En dan bedoel ik geen spelfouten. Die maak ik genoeg, zoals jullie misschien al hebben gezien. Een spelfout is snel verholpen, als je hem eenmaal hebt gevonden. Maar een fout in de logica, het plot of de tijdlijn is veel lastiger. Soms is het met een enkel zinnetje op te lossen, soms moet je er een heel hoofdstuk voor omgooien. Een foutje in de tijdlijn kan soms bladzijdes lang invloed hebben op je verhaal. Het is allemaal niet makkelijk. Schrijven met een kater is al helemaal moeilijk. Zeker als hij probeert mijn schrijfblok op te eten. Maar goed dat het niet mijn eigen kater is.
Volgende keer: over schrijven en overschrijven.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Heej Ptje,
BeantwoordenVerwijderenSuperstoer dat je dit avontuur aandurft!! Leuk om van zo dichtbij mee te maken hoe de carriere van een schrijver zich ontwikkelt ;). Kan ik later opscheppen tegen de kleinkids (argh, nog niet aan denken..) dat ik bij de enige echte Petra Overbeek in huis gewoond heb, woo.. Suc6 en blijf vertrouwen in jezelf hebben, aan talent ontbreekt het je niet! Kus,
Eline
Kleinkids? Dan toch eerst op zoek naar die brandweerman denk ik...
BeantwoordenVerwijderenMet een marinier ben ik ook tevreden hoor, mss kunnen we er deze week een spotten op Sail A'dam ;)??
BeantwoordenVerwijderenAnders fiets je door rood, kom je nog eens een politieman tegen!
BeantwoordenVerwijderenAi... :( Dat heb ik al eens gehad door zonder licht te fietsen, stomstom.. Die ene keer heb ik m weten te verpletteren met m'n vrouwelijke charme (kuch, stik) , 'k ga het lot maar niet tarten door het nog eens te proberen (ben toch al blut deze maand).
BeantwoordenVerwijderenBtw.. waarom hebben we dit soort wazige conversaties in cyberspace, terwijl we bij elkaar in één huis wonen :)...??
Dat is inderdaad wel vrij apart ja...
BeantwoordenVerwijderen